Niet - handelen

"Het kwam voor dat ik me niet kon veroorloven het ontluiken van het huidige moment op te offeren voor enig werk van hoofd en handen. Ik houd van veel speelruimte in mijn leven. Na mijn dagelijkse bad verzonk ik op mooie zomerochtenden - voor mijn deur in de zon en in ongestoorde rust en eenzaamheid - wel eens van zonsopgang tot het middaguur in mijmerijen, temidden van de pijnbomen, notenbomen en looiersbomen, terwijl de vogels zongen of geluidloos door mijn huis flitsten, totdat de zon die mijn westelijk venster binnenviel of het geluid van een reiswagen op de weg in de verte me aan het verstrijken van de tijd herinnerde. In die perioden bloeide ik op als nooit tevoren; ze waren weldadiger dan welke handenarbeid ook. Die tijd werd niet van mijn levensduur afgetrokken, maar veeleer eraan toegevoegd. Ik begreep wat de oosterlingen bedoelen met contemplatie en met afzien van handelen. Meestal maakte het mij niet uit hoe de uren verstreken. De dag ging voorbij alsof ik gewoon aan het werk was; het was ochtend en zie, nu is het avond; ik heb niets noemenswaardigs gedaan.

Ik zou als de vogels willen zingen, maar in plaats daarvan glimlachte ik bij mezelf om mijn onophoudelijke geluk. Zoals de mus in de notenboom voor mijn deur tjilpte, zo was ook mijn binnensmonds gelach een onderdrukt zingen, dat hij wellicht vanuit zijn nest zou kunnen horen."

(Henry David Thoreau)

Bewust niet-handelen, enkel 'zijn'... Genieten van de natuur en er de tijdloosheid in horen.

Geen rush, geen afleiding, maar 'this is it' en ik leef, ik leef nu, hier!

Het zijn woorden die me doen geloven in de mogelijkheid tot echte rust.
Thoreau leefde gedurende twee jaar op zijn eentje in een zelfgemaakt huisje bij het meer van Walden.

Meer inspiratie vond ik in het meest aardse boek dat ik ooit in mijn handen kreeg,

Waar je ook gaat, daar ben je van Jon Kabat-Zinn.