elk plekje van het heuvellandschap was gevuld met het licht van de zon,
overal het glinsterende van de vorst,
een droombeeld...
Ik luister naar Klara, klassiek stemt mij rustig.
Onderbreking voor het nieuws van vier uur: "Vandaag werden in Irak zeventien mensen opgehangen", zegt de neutrale nieuwslezeres.
Ongeloofwaardigheid is mijn eerste reactie. En dan vragen:
Waar is de mensheid aan toe? Aan verandering, dat is zeker.
Hoe kan de haat ombuigen in iets positiefs? Afreageren in sport, in een dagboek, in kunst.
Wanneer wordt het verdriet van de familieleden gestild? Nooit.
Wat kan ik doen? Ik voel mij machteloos.
Deze ochtend schrik ik wakker na een nachtmerrie. Ik droomde dat ik me in een vreselijk oorlogsgebied bevond en probeerde veilig onder te duiken. Pure angst.
Ik neem me voor om voortaan van mooie dingen te dromen, zoals John Lennon.
Geniet van deze dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten